12.1.06

Nun pesadelo


Petar sorrindo

na porta
dun nicho

4 comentários:

TXARI disse...

e cambiarlhe o posto ao anónimo...darlhe oportunidade ás vozes acaladas...terrorífico!!!

Anônimo disse...

Nunca debemos de perdelo sorriso...
Unha aperta e un sorriso.
:)

eue disse...

É unha imaxe que me leva acoghonando toda a vida. É dun soño que tiven con dez anos ou así.
Se quedou en pé fronte ao esquecemento, por algo será: a túa hipótese gústame, Flor de Lis. Moi protohipertextual e a túa, Txari, é inquietante, como quería eu que fose a foto.
A da píntega: hahaha! Moi boa.
E concordo, coma sempre, contigho, Marinha.

eue disse...

Son os dedos dun tipo petando nunha porta de vidro, vistos dende dentro, abuelo/a! Anda que se chega a ser un debuxo Gestalt, sabe deus o que vería... ;-)