Cando os cafés os fagan os ordenadores, ben, dará certo, pero mentres pase como cando vas pintar un cuarto, que botas tres días e medio a elixir o pantone e logo chega o da brocha e fai a mestura a ollo (a ollo del, enténdase)...
Eu alucinei unha vez nunha tenda de pinturas: lévaslle unha mostra da cor que querías e hai unha máquina que mestura pinturas até conseguir o ton exacto. Iso si, os pintores seguen funcionando "a ollo". "Faino ti mesmo" segue sendo a máxima nestes casos, pero ollo cos daltónicos, que xa nos pasou cando pintamos o local de Itaca e o que mercou as pinturas trouxo beige por branco...
7 comentários:
Cando os cafés os fagan os ordenadores, ben, dará certo, pero mentres pase como cando vas pintar un cuarto, que botas tres días e medio a elixir o pantone e logo chega o da brocha e fai a mestura a ollo (a ollo del, enténdase)...
Eu alucinei unha vez nunha tenda de pinturas: lévaslle unha mostra da cor que querías e hai unha máquina que mestura pinturas até conseguir o ton exacto. Iso si, os pintores seguen funcionando "a ollo".
"Faino ti mesmo" segue sendo a máxima nestes casos, pero ollo cos daltónicos, que xa nos pasou cando pintamos o local de Itaca e o que mercou as pinturas trouxo beige por branco...
A min o que me amola non é iso, senón os camareiros con tradución simultánea:
- un cafe con leite.
- con leche?
- non, con soda
Aínda ben, non trouxo verde por vermello. As máquinas é o que teñen: moita eficacia pero chiste ningún.
Oi, Mario, mentres non sexa con mala leche, todo ben (`_^)
coido que de feito jâ o aplican en varios locais da capital...
Eu reinvindico a simplicidade: o café solo ou con leite.
E o que o queira doutra maneira que se o autoprepare na casa, ostia.
Postar um comentário