O ghato era un artista
façía des mil diabluras
mollaba o pan en açeite...
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
5 comentários:
A miña gata é, de verdade, unha artista: abre as alacenas baixas da cociña coas dúas poutas sosténdose nas patas de atrás e molla o seu bico larpeiro no que lle cadra.
Son artistas, son... Chegan a abrir portas, esfarelar bolsas de comida e incluso facer coma quen que non existen.
Estaría guai a versión contraria: "O sacristán de Coímbra / traballaba na Ribeira / agora é un bañista / na praia da Castiñeira", e xa non quero imaxinar o retrouso: "E vate fado metido un saco, e vate ben na terra da Laxe..."
Que bo ese retrouso!!!
vaia, eu tiña un gato, chámase Salem(polas bruxas non por sabrina!) é coxo e dun cor gris humo precioso ollos verdes.......meu compañeiro, meu confidente, meu amor......tíveno que regalar por unha cuestion de falla de entendemento(non con él)en fin agora está nas palmas de gran canaria cunha amiga miña que polo menos sei que vaino tratar coma un rei....Pero bótoo de menos....moitisimo
Deixaba o santo ás escuras...
Canto tempo sen saber de ti, da sinais menino!!!.
Unha aperta grande.
:)
Postar um comentário