Nin Parnaso nin hostias
Onde máis había estar
Ca alí ao pé
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
6 comentários:
É unha das coñas máis cultas á vez que frikis que vin nunca. Superándote:)
Dabuti! Chapeau! un bo rolo!
Pasaches do escatolóxico ao culto
MORALLA ;-)
As musas sempre ao pé! De certo, veuche visitar Calíope, "a de fermoso rostro", aínda que Erato e Euterpe tamén viaxan decote pola túa cabeciña, e levas a Talía no sangue. E para acabala de rematar, Orfeo era fillo de Calíope. Ten razón a Raíña Vermella, o mundo clásico é o que máis friquismos esperta! Dou fe!
Máis ca alí ó pé cá miña gata imposible, será ela a miña musa?
Esta vez si que falaches...
Unha aperta.
:)
E aínda vou ter que "demandar a miña musa por non ser un avión..." Máis datos nas cancións destes rapaces.
Postar um comentário