A vida é coma
o pau dun galiñeiro
curta e chea de merda
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
10 comentários:
Despois de ver o cambio de imaxe non podo deixar de recomendarche isto, meu:
http://www.mytoons.com/files/game/animation/27/2732/UrinalGame.swf
Que va, eu serei mui cursi pero a vida é intensa e maravillosa, sempre positiva!
Por certo, vémonos no festival da poesía do Condado, se ides.
Perdoa, filólogo, marabillosa e con b!
Moi bo o xogo, iou. Lémbrame unha historieta de Óscar no Jueves, do Profesor Cojonciano, que consideraba as mesmas disxuntivas... X-D
E si, para as dúas, albagal e iou, imos a Salvaterra, o que non sei fixo é o día que chegamos, pero mirámonos alí, non?
A vida é curta, pero ancha!!!
Ei, ¿xa remataches as vacacións? Vémonos en Salvaterra
Aí falaches, zerovacas.
Pois si, mirámonos en Salvaterra.
Non puiden ir a Salvaterra/Monção (moi ao meu pesar) que tiña pucelo-rioxanos na casa e tiven que asistir (solidariamente) a unha cata etílica. Estiven con eles, ende ben, na quinta (feira) aló escoitando a Filipa Pais.
Boísimo o xogo, Fontiala. Tamén lin ao profesor Cojonciano do Jueves, e tíñao fácil... Superei case todos, pero cheguei á combinación 010101 e non optei pola saída máis honrosa...
Que triste volver currar despois da fin de semana salvaxe de Salvaterra... E para colmo, currar na finde que vén... Vou ter morriña de festa para dúas semanas. Aos/ás que estivestes... Teño fotos e vídeos, empezade a tremer... :D
peninha nom estar em salvaterra, agardo cheguen aqui os rumores da resaca que ficou...
Lúa, para o teu consolo, que saibas que ninguén atina nese, nin os máis expertos. Cando a gana aperta as solucións honrosas non valen. En fin, aos urbanitas sempre lles queda (a falta de mato ou cancialas) a opción de afincar contra un contedor do lixo (`_^).
O que é triste é amais de non ir a Salvaterra non ter sequera a opción de poder dicir "que triste volver a choiar despois das vacacións" Ulas? Claro que por outra banda (imos mirar por unha vez o vaso medio cheo) queda a esperanza de aínda poder collelas (^_^).
Postar um comentário