A ver, a ver. Vou compracer asemade á Caladiña e ao mr. Pito: os dous coñecen a miña versión analóxica e sonlles, por parte de nai, neto do defunto do Campos e da Luçía do Fonas (xa famosa neste blog, de feito non sei se engadila ao equipo, aínda que non teclee ;-)).
5 comentários:
Ao pasaren as leiteiras xa había que estar erguida, vestida e peinada bebendo o leite.
:)
É verdá. Pa min eran coma os reis magos: acababa madrugando e nunca as vía.
De quen virás sendo? Detéctase certo tufiño filolóxico, lingühístico ou non sei que... ou será xa que estou condicionada. Caladinha
mimá, a leiteira aquela que vinha de manhá mui cedo á casa trazer-lhe o leite a meu pai, que nom o queria nem que o matassem dos pacotes...
A ver, a ver. Vou compracer asemade á Caladiña e ao mr. Pito: os dous coñecen a miña versión analóxica e sonlles, por parte de nai, neto do defunto do Campos e da Luçía do Fonas (xa famosa neste blog, de feito non sei se engadila ao equipo, aínda que non teclee ;-)).
Postar um comentário