Só agora
saberemos o que
significaba
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
hai+cus vellos
caca+cu+peido+pis
pegado ao seu cu
pozo negro
-
▼
2005
(59)
-
▼
novembro
(21)
- Política lingüística
- Dicionario Bilingüe da Real Miñabuela
- Dicionario da Real Miñabuela
- Non se preocupar
- Anagnórise
- Novembro
- Fraseoloxía cueira
- Eu fui em Portugal
- Ti, rapás/asa, es mundial!
- Kafka, fillo da emigración
- Tarantino, fillo da emigración
- Robert de Niro, fillo da emigración
- Vai a lúa para arriba
- Consello de Pavese
- É matemático
- Felicidade homérica
- Dublogs sentidos
- A tía Felisa dixit
- Sistema vintesetimal
- Reghate
- Cinema galego (de vaqueiros)
-
▼
novembro
(21)
2 comentários:
Quen deixa letras na terra nunca morre.
De alguén que con trece anos (cando a tod@s nos obrigaban a lela no EXB) descubriu a anagnórise que agochaba Xulia.
Luz, sombra e eternidade.
María Victoria, in memoriam.
Anagnórise é unha novela de verdade. Do milloriño
Postar um comentário