Tiñan o nariz tan grande
que se bicaban ao tempo
en galego e innuit
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
hai+cus vellos
caca+cu+peido+pis
pegado ao seu cu
pozo negro
-
▼
2006
(117)
-
▼
março
(14)
- Lugar de traballo
- O meu xoguete favorito
- Dito popular
- Díxoo ela
- Antirobalización!
- Pub Cachán, xoves 23, 22:30
- No asento de atrás
- O bico
- As "cuestións persoais"...
- Profilla un/ha filólogo/a
- O pic-nic de San Lourenzo
- mpG (música pirateable en galego)
- Cola-cao-con-zucre-con-pan-con-leite
- De que fuches?
-
▼
março
(14)
6 comentários:
Todo che ten a súa parte boa...
As imaxes son moi lindas.
Mil gracias e outras tantas apertas.
:)
o naris longo, se cadra é uma bendiçom...senom quen mantería a matéria prima de ence?
Pois así danse o dobre de cariño...
Teño que confesar que sempre tiven debilidade polos rapaces de nariz longo...
Mi ma, non sabía eu que os napias aínda tiñamos un aquel precisamente por iso.
Cosas veredes.
Bicos a todos/as
Por un bico... Que darías por un bico deses beizos?
Por un bico... Que darías por un bico deses beizos?
Postar um comentário