Vouche tirar iso á da Duarda
Óeseche no San Amaro
Vai caghar á Fosqueira!
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
9 comentários:
E iso non será lecto familiar?
Vale, vale.
É que os de meu de meu han vir despois, pero non son tan restrinxidos, porque tamén os usa outra xente (os teus tampouco teñen perda ;-)).
Estes só os usamos os da miña casa.
Xa me parecía. Dígollo porque, a pesar de que eu non os coñeza, resultan ben evidentes como esas cousas que só se oen na casa dun.
"Os teus tampouco teñen perda"
Abofé que non.
:-)
"Pareces a tola de Cañete", "Estás en Covas", "A ti téñenche que levar ao Rebullón", "Vai mercar á Verdura"... Que non "vai mercar a verdura". Era un xeito fino de che mandar á merda, pero eu de pequena tomeino ao pé da letra e (aínda que xa estaba na Praza da Verdura) marchei por aí a facer o recado... Sen cartos e sen saber de que verdura me falaban nin onde mercala. Na Ferrería xa me pillaron, despois dun cacho buscándome.
Inventos meus:
tripiollo= carracho ou carrancho. De pequeno non sabia que os bechinhos que tinha o meu can eran iso e semellaronme piollos enormes.
velocidade trosmica= ir amodo pola estrada ( en Acedre din ir a gusto)...
Dios, o da velocidade trósmica mola un cacho. Eu son trósmico total guiando!
Lúa, a min pasoume algo semellante: Vai cagar á Fosqueira / Vai cagar a fosqueira. Eu pensei ata os 15 anos que "fosqueira" era un sinónimo de merda, "vai cagar a merda", pero resulta que non, que era o nome da leira máis arredada do patrimonio familiar.
;-)
Poñendo cara de circunstancias aínda me lembro de cando me dixeron "Vai buscar un estatalá". É horrible ser pequena, marchar cara non sabes ben onde, sentirte perdida no medio do corredor da casa tentando adiviñar que será o que che mandaron ir buscar. Os nenos serán malos, pero os adultos ben peores que son.
A chorar... a Cangas. E non hai como ser da Canicouba ou de Cuspedriños... Á parte de que xente de Marín...
Pobre Besbellinha, como che comprendo!
Postar um comentário