Petar sorrindo
na porta
dun nicho
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
4 comentários:
e cambiarlhe o posto ao anónimo...darlhe oportunidade ás vozes acaladas...terrorífico!!!
Nunca debemos de perdelo sorriso...
Unha aperta e un sorriso.
:)
É unha imaxe que me leva acoghonando toda a vida. É dun soño que tiven con dez anos ou así.
Se quedou en pé fronte ao esquecemento, por algo será: a túa hipótese gústame, Flor de Lis. Moi protohipertextual e a túa, Txari, é inquietante, como quería eu que fose a foto.
A da píntega: hahaha! Moi boa.
E concordo, coma sempre, contigho, Marinha.
Son os dedos dun tipo petando nunha porta de vidro, vistos dende dentro, abuelo/a! Anda que se chega a ser un debuxo Gestalt, sabe deus o que vería... ;-)
Postar um comentário