Arremecághona
audio
visual
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
hai+cus vellos
caca+cu+peido+pis
pegado ao seu cu
pozo negro
-
▼
2006
(117)
-
▼
maio
(14)
- Cambio de secuencia
- E lo' que, eh?
- Fracaso normalizador
- Parábola lingüística IV
- Ex-fumador
- Día das Letras 06
- Parábola lingüística III
- Suspiros de Kaña
- Endodighlosia
- Parábolas lingüísticas II
- D'ho(u)x nun ano
- Parábolas Lingüísticas I
- Dobre unissonans. Cántiga de Amigo
- Dobre unissonans. Cántiga de Amiga
-
▼
maio
(14)
9 comentários:
Pero que noviño e que punkarra eras! De cando data este espectáculo de lus y color? Na 2, nin máis nin menos!
Da primavera de 2000, creo recordar...
Máis detalles en http://arremecaghona.blogspot.com
Joventú devino tesoro!
Pois si, foivos en 2000, pero non sabería dicir a altura. (Carallo, eue, como che acorda!)
Tiña, pois, baudjrui aniños...
É que as mozas nunca revelamos a idade X-DDD
y aunque parezca mentira, me pongo colorada cuando me miras, mui mui abrigada pola dedicatória, kanhautor!
O martes estiven co capitán da maré vendo ao Arremecághona este na Alameda. Quedamos fascinados.Desde logho, ten un numeroso clube de fans, non tanto coma o Bisbal, pero bueno...
E vaia sacudidas de melena, eh? Por non contar o do auténtico pase de folclórica ao escenario!
Musgallo, aléghrome de que che ghustase, era importante para min, porque estiven co ghorro de Outres ás voltas e caíame pa tras seguido, co cal, e para non empiorar o meu natural Pepe Vihuela, como quedou patente, decidín á última hora non sacalo. Pero prometo sacarlle unha foto e subila ao blog, para explicar a súa procedencia, etc.
Nun concerto en pubs espero poder sacalo, cando dea co xeito de seguralo ben. Un saúdo.
i.a, así que colleu a homenaxe! Aléghrome... ;-)
O Leo ten ese cutis de cuíño de bebe de toda a vida, rapases.
Unha tarde dun venres (aló polo 1996... rediós, 10 anos xa!!!)viu pola miña casa de estudiante en Santiago O Leo, quedaramos pra tocar algo. Acoplámonos no salón, colchóns ó chan, cervexa, e guitarras fora das fundas. O leo foixe dalí o domingo. Un dos mellores e guitarreiros fins de semana da miña vida
Postar um comentário