O difícil equilibrio
entre a supervivencia
e a autodestrución
Assinar:
Postar comentários (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
(hai medo)
Quen son
Iso, glosas
Este blog pronúnciase
con gheada e seseo
con gheada e seseo
vou mandar unha carta...
outras cachas
hai+cus
- Arredemo
- As crónicas prusianas
- As túas balas
- Blogaliza
- Brétemas
- Cabrafanada
- Depósito
- Galiza Indymedia
- Noites de Lúa Neghra
- O Leo i Arremecághona!
- A pícara de Allegue
- Cinema Friki
- De paso
- Derd'eiquí
- Fabas contadas
- Nubosidade variábel
- O fotoblog de kate
- Ovnis e isoglossas
- Paraxe do incordio
- Toxos e mimosas
hai+cus vellos
caca+cu+peido+pis
pegado ao seu cu
3 comentários:
En pequenas doses (o xeito no que todo é veleno remata sendo inútil), pódense combinar os dous camiños.
Que bo...a vida ávida tenche isos inconvintes
A vida sempre acaba mal, pero en todo caso, aínda poñendo esta afirmación en entredito, a vida sempre acaba (mal).
Postar um comentário