É a ponte que leva as ánimas ao ceo e ao inferno, depende da equipaxe (boas/malas obras).É isto o que me acordou e que aparecía nun livriño moi vello (seica se lía na misa mentres o cura esbardallaba en latín, claro! que se ía facer! entreterse en ler algo ou ficar en trance...) que atopei no faiado da miña casa. Ja,ja, que aí rin! Por certo, eu son de entre as rías baixas e a costa da morte (arraiana?ja,ja)e alí cando nacemos xa nos empezan a pagar o seguro da defunción en Seguros Santa Lucía (calidad de vida di o anuncio, non?). Seica é algo común en toda a costa da morte (será polo nome da comarca). Eu pensei que era en toda a Galiza pero unha compañeira de Taboada está moi asombrada co tema. Bueno, perdón por meter comentarios tan longos, xa me teñen berrado por iso, pero eu son moi faladora. Iso si, como di o outro, "falo pero non entono", eh?
Ai, pois a min o dos comentarios longos non me amola, persoalmente. Así que es de Noia! Ou Muros... A de Taboada creo que xa sei quen é, e a verdade é que eu, séndoche das rías Baixas tamén flipo un pouco, que movida. Un saúdo.
12 comentários:
Seica guía cara á seguridade, disque...
;)
Segue a semellarme demasiado desacougante non saber o que despois hai...
Guía cara a unha peaxe, podedes estar seguros.
Hahaha! Moi boa, Suroeste. Non á peaxe de Rande!
Non hai tristura máis grande que a dunha ponte que por debaixo dela corre un rio seco. Esa si que non vai a ningures.
avô, vê a luz ao final da ponte XD?
feliz ano feliiiz, meu!
Eu que son de Ulises, vexo o camiño, non a luz, i.a.! Miro que é un timo, p.q. despois ou hai peaxe ou nada.
Gran razón, Paco. Cómpre salvar os nosos ríos. E, na viravolta do símbolo, as nosas vidas.
Sinto ser tan prosaica, pero como creo que é unha das que hai en Lisboa pois direi que xunta a cidade coa outra beira, por exemplo.
Por fin alguén optimista! Beizón, Píntega.
O carallo vai ser como ese avión non tire para arriba...
É a ponte que leva as ánimas ao ceo e ao inferno, depende da equipaxe (boas/malas obras).É isto o que me acordou e que aparecía nun livriño moi vello (seica se lía na misa mentres o cura esbardallaba en latín, claro! que se ía facer! entreterse en ler algo ou ficar en trance...) que atopei no faiado da miña casa. Ja,ja, que aí rin! Por certo, eu son de entre as rías baixas e a costa da morte (arraiana?ja,ja)e alí cando nacemos xa nos empezan a pagar o seguro da defunción en Seguros Santa Lucía (calidad de vida di o anuncio, non?). Seica é algo común en toda a costa da morte (será polo nome da comarca). Eu pensei que era en toda a Galiza pero unha compañeira de Taboada está moi asombrada co tema. Bueno, perdón por meter comentarios tan longos, xa me teñen berrado por iso, pero eu son moi faladora. Iso si, como di o outro, "falo pero non entono", eh?
Ai, pois a min o dos comentarios longos non me amola, persoalmente.
Así que es de Noia! Ou Muros... A de Taboada creo que xa sei quen é, e a verdade é que eu, séndoche das rías Baixas tamén flipo un pouco, que movida. Un saúdo.
Postar um comentário