4.1.06

8:00 a. m.


Acaricio na túa pel
a marca das miñas sabas

Antes de que cicatrice

9 comentários:

SurOeste disse...

É moito mellor que cicatricen as marcas das sabas alleas ca que se ulceren.

eue disse...

Concordo. En todo caso, as marcas, en efecto e non en potencia, parécenme fermosas

Anônimo disse...

Entre programas da Real Filharmonía e noticias sobre teatro, as marcas das saba todavía duran.

Anônimo disse...

Que fermoso: petroglifos na Lua :-)

Anônimo disse...

eue... acaricio nas túas sabas as marcas da miña...

eue disse...

Lúa, aínda te levo na pel...

Circe, grazas por acrecer a imaxinaría cos petroglifos. Son a miña debilidade. Un comentario moi enriquecedor.

Pándigo, non conte por aí os nosos segredos... ;-)

FraVernero disse...

Carallo!
qué exitazo no blog, eh, eue? Non pode liscar un nen dous días, e xa atopa 2 entradas novas e sinnúmero de comentarios...
Hai feridas que nunca cicatrizan. As súas marcas teñen a súa estética, e solfexan unha linguaxe de fidelidade e noites tormentosas...

Anônimo disse...

Na vez de esvaecerse co tempo, cada vez son máis fondas... Vouche estrañar.
Pándigo, non sabía eu desas cousas!!!

eue disse...

Pois si, Fra, estou que non cagho (e isto é un paradoxo neste blog).

Aproveito para vos dar as grazas a todos/as os/as que me ledes.

Eu a ti tamén, Luíña. O do Pándigo pódocho explicar...