7.1.06

Praceres delicados


Comer con fame
Mexar con gana
Rañar con vicio

15 comentários:

Anônimo disse...

Aplaudo o post...
Unha aperta.
;)

xorna disse...

sen dúbida! ás veces, comer dá moito gusto...

Anônimo disse...

Comer e ranhar, tudo é começar.
Mijar não, chega um momento que acaba...

acedre disse...

Isto lembrame o dito aquel: mexa claro, caga duro e peidea forte e dalle unha figa a morte.
Saudos.

Anônimo disse...

É ben certo que son praceres ...
Bicos.

hojasdehierba disse...

Ai, sí... sobre todo o de comer e rañar.

eue disse...

Bicos para todos/as. Dá ghusto toparvos a gholpe de luns posvacacional aquí!

É ben certo que todo é comezar, Iván. En realidade é iso dito doutra maneira.

Dubidaba entre caghar ou mexar, que cagar, como din n'A nosa cinza, de X. Alcalá (novelón xeracional) ás veces dá máis ghusto ca a masturbación (eran pre-adolescentes).

Graciñas polo dito, Acedre. É boísimo. Heino citar arreo! Carpe Diem!

Xornalistiña, ese uso do verbo comer... En fin, cousas miñas.

Unha aperta e a rachar coa pana en 2006!

FraVernero disse...

No 'Grelo mecánico' do inefable Xoán Fernández García (tamén víctima da gaiola sízica- enténdase, facultade de Xornalismo) deixábase ben claro a supremacía do fecal. Na lapela, as súas aficións principais eran "mirar un punto fixo e defecar".
A comida e os libros están tamén ben, pero o nivel de artificiosidade vai en aumento, lonxe das pulsións primitivas...
Sempre o Carnavalesco Bakhtiniano! Os orificios do corpo dándose variado ghusto...

eue disse...

Fra, é sempre un pracer ler os seus textos, aquí ou en trasalba.blogspot.com

Graciñas polas achegas

SurOeste disse...

Estimado Eue, estás seguro que o cachondo da foto que nos puxeches está cagando? Que lle están rañando o lombo? Que lle gustan as croquetas da súa nai?

xorna disse...

ai, eue, que eu non o dicía nese sentido. é vostede un pouco malpensado!
por certo,coñezo unha persoa que concorda con Alcalá e que o outro día me dixo que despois de cagar sentíase "superbien". Por certo, recordo como me gustou "A nosa cinza". E tamén recordo como me decepcionou Alcalá o día que o coñecín en persoa...

eue disse...

O da foto, Suroeste, son eu e...

ERA BOMA!

Concordo no de Alcalá, Xornalistiña. Nunca me decepcionou tanto un escritor que me gustaba, mesmo coas súas outras "obras".

TXARI disse...

o bo sería juntar os tres praceres a um tempo...que re-joçe!!!!

eue disse...

Diosss! Non creo que se poida resistir tanto pracer...

Anônimo disse...

Tes razón, Musgallo: parece que está "manola vai, manola vén". Con tanto músculo(parece Popeye)vaina acabar esfolando.